عاشق آدمایی ام که نگفته حالتو می فهمن
همونا که ناگفته های دلتو با یه نگاه به چشمات تا آخر می خونن
عاشق آدمایی ام که دلی دارند مثل دریا
و سیع و عمیق...
وجودشون یه پناه قرص و محکم واسه خستگی هات
یه مرهم واسه زخم هات
دلت از همه دنیا هم که پر باشه
با واژه واژه کلامشون آروم می گیری